Beltiukov Sisters en Vital Stahievitch doen ‘t Mosterdzaadje aan

12 mei 1983 was een wel héél speciale dag. Op die dag maakte ‘t Mosterzaadje een ware doorstart. Wat ooit in 1887 een sober kerkgebouwtje was, werd 96 jaar later omgetoverd in een laagdrempelige concertzaal waar muziek en ook kunst aan de muur leidend zijn. Initiatiefnemers Paula Blom en haar echtgenoot Pim Reiding stonden toentertijd aan de basis van een prachtig initiatief dat door vrijwilligers, donateurs en giften tot in lengte van dagen bestaansrecht heeft. Vooraf krijgen de bezoekers een kopje thee of koffie aangeboden en na het optreden hebben de gasten de mogelijkheid  een vrijwillige bijdrage te offreren. Onlangs ontving Paula Blom nog een prachtige cheque door een clubsupportactie van de Rabobank.

Vrijdagavond 1 november kwamen drie Wit- Russische muzikanten langs:  de Beltiukov Sisters, bestaande uit de gezusters Dasha ( fluit) en Ksenia, de violiste kwam een week over vanuit Minsk, Beltiukov en pianist Vital Stahievitch die in Amsterdam doceert aan het conservatorium. Het getalenteerde trio bracht onder meer werk van Schubert, Prokofiev en Credo van Sergey Beltiukov ten gehore. Virtuositeit, techniek en diepgang wordt geassocieerd met hun werk.

Heerlijke rustgevende ambiance

Het luisteren en bekijken van klassieke muziek is nieuw voor mij als ik de zaal betreed en een stoel vind op het balkon. Wat opvalt: de rustgevende ambiance in de kleine, intieme concertzaal  waar geen lege stoel te bekennen is. Uitermate sfeervol en kleinschalig. Muzikanten en bezoekers moeten wel onder de indruk zijn. Neem Timo Lalkens. Ook hij heeft een zitplaats gevonden op het balkon.’’ Ik kom al 40 jaar langs en heb als bariton hier een aantal maal gezongen. Deze zaal heeft een geweldige sfeer, prima akoestiek, de muziek is van een hoog niveau en Paula  geeft met haar natuurlijke charme de avond ook nog eens een meerwaarde, heerlijk!,’’ glundert de beminnelijke klassieke muziekliefhebber die zichtbaar geniet.

‘’ Prachtig dat jullie in zulke grote getale zijn gekomen,’’ glimlacht Paula Blom in haar speelse en korte introductiespeech.’’ Let vooral op het laatste stuk Credo ,’’ sluit ze begeesterd af. Zes muziekstukken worden ten gehore gebracht en vooral het sluitstuk Credo van Sergey Beltiokov (de vader van Dasha en Ksenia) genereert veel aandacht van het publiek. Een muziekstuk ter nagedachtenis aan de ramp met de kernreactor in Tsjernobyl is intens, huiveringwekkend en van een prachtige, krachtige schoonheid.

Vital en Dasha  roemen de setting

Pianist Vital Stahievitch komt graag naar Santpoort-Noord toe. De docent op het conservatorium in Amsterdam en woonachtig in Amstelveen heeft een plausibele verklaring.’’ Hier heb je een  vast publiek, je herkent de mensen. Ik voel mij hier geweldig thuis. De sfeer is fantastisch in deze intieme setting en de akoestiek is goed. Een huiskamergevoel,’’ roemt de man die al 20 jaar in ons land resideert en hier zijn master haalde.

Dasha vergelijkt het samenspel wel eens met voetbal. Dasha:’’ Je moet constant anticiperen. Elk optreden is anders.  Wie is de baas en wie geeft het tempo aan en wie heeft de meeste inzet?,’’ poneert zij na afloop als een paar bezoekers onder het genot van een drankje met haar van gedachten wisselen

Paula Blom sluit af:’’ Dit is mijn levenswerk en hoop het tot mijn dood vol te houden. De muziek is hard nodig in een tijd dat de wereld op zijn kop staat. Mijn manier om alle ellende om je heen even te vergeten en puur te genieten. Ik hoop dat mijn opvolgster en schoondochter Dasha de tijd kan vinden als ik er mee stop over een aantal jaar. Dit is zo waardevol.’’