Asielschip Velsen opent deuren voor de buurt

NH Nieuws/Loïs Iglesias

Geen luxe cruiseschip, maar hoop op een betere toekomst: asielschip Velsen opent deuren voor de buurt

Vanuit Velsen weerklinkt al tijden een golf van commentaar over het asielschip. Vandaag krijgen omwonenden de kans om persoonlijk kennis te maken met wat en wie zich feitelijk in hun achtertuin bevinden, want opvangschip Ocean Majesty opent voor het eerst zijn deuren in Velsen. “Eigenlijk zou iedereen dit moeten doen”, zegt één van de bezoekers.

Vanuit Velsen weerklinkt al tijden een golf van commentaar over het asielschip. Vandaag krijgen omwonenden de kans om persoonlijk kennis te maken met wat en wie zich feitelijk in hun achtertuin bevinden, want opvangschip Ocean Majesty opent voor het eerst zijn deuren in Velsen. “Eigenlijk zou iedereen dit moeten doen”, zegt één van de bezoekers.

Van buitenaf lijkt het 136 meter lange schip nog op een écht cruiseschip, maar die indruk verandert zodra je de toegangspoort bereikt, langs het hekwerk manoeuvreert en door de ‘douane’ stapt. Het wordt snel duidelijk: dit is geen luxe resort, maar een opvangschip.

Op de Ocean Majesty in Velsen verblijven momenteel zo’n 250 mensen, bestaande uit statushouders, wachtenden op een woning, en asielzoekers.

Waar voorheen toeristen door de gangen liepen, bewegen nu gezinnen, kinderen, mannen en vrouwen. In tegenstelling tot de toeristen hebben zij geen vastomlijnd pad en weten ze niet wanneer ze hun eindbestemming zullen bereiken.

Op dek vijf, waar voorheen een levendige koffiebar stond, staat nu een eenvoudig filterkoffieautomaat. Naast het apparaat zitten de Palestijns-Syrische zussen Dana (35) en Dalia (29), die sinds maart met hun moeder op het schip wonen. Iets verderop zitten Weam (26) en Feras (24) uit Syrië, die respectievelijk drie en één maand aan boord verblijven.

Kalm
Het leven aan boord is kalm, met beperkt vermaak. Een leeg zwembad en een theater waar sporadisch voorlichtingslessen worden gegeven. Enkele keren per week is er een activiteit: boksen en yoga voor de dames, voetbal voor de mannen.

Toch stralen de zussen enthousiasme uit wanneer ze vertellen over hun voortdurende betrokkenheid. “We doen hier vrijwilligerswerk. We helpen iedereen die hulp nodig heeft met vertalen. Ze weten ons allemaal te vinden”, legt Dalia uit. “Daarnaast volgen we Nederlandse lessen”, vult Dana aan.

Vervelen
De bevlogenheid van de meiden doorbreekt de sleur, want het leven op het schip is eenvoudig. Als je geen vermaak zoekt, zijn de drie dagelijkse maaltijden het hoogtepunt. Met een weekbudget van veertien euro valt er immers niet veel te ondernemen.

Weam verveelt zich. “Maar ja, wat moet ik doen? We kunnen niet werken.” Hij vult zijn dagen met kaarten, muziek luisteren en films kijken. Feras probeert zoveel mogelijk van de Nederlandse cultuur op te steken, leert Nederlands en bestudeert een theorieboek voor autorijlessen dat hij van een vriend heeft gekregen.

Kamers
Ze nodigen NH uit naar hun kamers. Mannen, vrouwen en gezinnen hebben elk een aparte ruimte op het schip, wat volgens de zussen prettig is. “Je voelt je veilig en hebt privacy”, iets wat ze in andere opvangcentra hebben gemist, zegt ze.

De kamers met een oppervlakte van zo’n drie bij vier meter bevatten een aparte cabine voor toilet en douche, vergelijkbaar met een caravan.

Tevreden
Klagen doet niemand. “Het leven is hier heel goed”, zegt Weam. Feras voegt toe: “De veiligheid hier is uitstekend en de kamers zijn netjes.”

Ook de vrouwen zijn tevreden. Dalia: “De mensen zijn lief en je voelt je geaccepteerd. Als vrouw is het belangrijkste dat je je veilig en beschermd voelt, en dat ervaren we hier.” Dana vult aan: “Ik kan niet negatief zijn. Dit leven is tijdelijk, en we wachten tot het échte leven begint. Mijn prioriteiten zijn veiligheid, privacy, gezondheid en samen zijn. Dat hebben we hier allemaal.”

Naast de basisbehoeften zijn ze allemaal snel tevreden. Weam en Feras zijn gevlucht uit Syrië en hebben talloze dierbaren verloren. Feras: “Ik kan voor ons beiden spreken als ik zeg dat we in Syrië gewend waren dat er bommen over ons heen vlogen die even later explodeerden.”

Dana en Dalia woonden in Dubai vanwege het werk van hun vader, maar toen hij met pensioen moest, waren ze ‘staatloos’. “Als we niet in Nederland waren, waar waren we dan?”

Verkiezingen
De verkiezingen hebben ze allemaal tot op zekere hoogte gevolgd. “In eerste instantie was ik bezorgd”, zegt Dalia. “Maar er is uitgelegd dat Nederland een democratie is en dat één iemand niet alle regels kan bepalen. Dat stelt me gerust.”

Feras is nooit ongerust geweest: “Ik heb me in Nederland altijd welkom gevoeld en nu de verkiezingen zijn geweest, zijn mensen niet plots anders.”

Bezoekers
In Velsen stemde een derde van de bewoners op de PVV, mede vanwege het asielschip dat aan wal ligt. Annette Baardam woont in Santpoord-Noord en bezocht de Ocean Majesty vandaag. “Ze wonen op een schip, ik was benieuwd hoe de mensen hier leven.” 

Een verwachting had ze niet. “Maar als je dan met mensen in gesprek gaat, kom je erachter dat het ook ‘gewoon mensen’ zijn, en geen nummers. Ze laten niet zomaar alles achter. Eigenlijk zou iedereen eens langs moeten komen.”