[interview] Marcelle Hooglandt (1929) tekent Obama en Jobs

Oog in oog met mensen met een passie

Marcelle Hooglandt (1929) is een lieve oude dame en als tekenares nog steeds actief. Tot en met 23 maart is in het Raadhuis in Oud-Velsen nog haar expositie “Passie” te zien, op de parterre en de bovenverdieping. Daar zijn tientallen krijttekeningen van haar te bewonderen.

Door onze kunstverslaggever Wim van Nimwegen

De tekeningen zijn in een periode van vier jaar tot stand gekomen en ze tonen politici, dichters, rebellen, musici, ondernemers en een presidentsvrouw, een hele stoet van mensen, die één gemeenschappelijk kenmerk zouden hebben: passie. Maar de meeste geportretteerden, onder wie Obama, Gerrit Krol, Gregory Porter en Ai Weiwei (Chinees politiek activist en filosoof) kijken vriendelijk, rustig of opgewekt. Echte passie lijkt te ontbreken. Komt dat omdat Marcelle zich voor haar tekeningen heeft gebaseerd op “gewone” krantenfoto’s?

“Nee hoor, die foto’s zijn voor mij natuurlijk wel een uitgangspunt en ook heb ik veel over mijn onderwerpen gelezen. Maar naar mijn idee is het zo dat als je erin slaagt je passie uit te leven, op welke gebied dan ook … dat dat dan een zekere tevredenheid geeft, nou ja dat is zo’n vervelend woord, een zekere rust bedoel ik. Op sommige gebieden gaat het soms wel om vechtersbazen, maar ook dan, als ze daar goed mee bezig zijn, zijn het uitgebalanceerde mensen. Mensen met passie om de wereld te verbeteren, die zich ergens voor inzetten en dat op een heel eigen manier doen. Een aantal van hen heeft de Nobelprijs.”

Als je haar tekeningen goed bekijkt en ze op je laat inwerken, dan fascineren ze door hun stijl: ernstig, vertederend, soms primitief, soms raadselachtig. Marcella vindt dat goede kenmerken, maar relativering en gevoel voor humor horen er ook bij. En inderdaad, de ogen van sommige geportretteerden glinsteren.

Opvallend is het kleurgebruik in veel tekeningen, contrastrijk én een beetje gedempt, wat rust geeft en getuigt van controle. Je ziet veel wit en bruin en grijs, soms paars en groen.

“Ja, kijk, als je veel indrukwekkender kleuren gaat gebruiken, dan wordt het ook expressiever, dus expressionistischer zou ik haast zeggen, en zo werk ik niet.”

Ook abstract schilderen is niet haar kopje thee. Dat heeft ze een tijdje gedaan, met olieverf, maar ze hield ermee op – figuratief tekenen bleek haar veel meer te liggen. Schilders die ze bewondert zijn Armando, Lucebert en Emo Verkerk.

Werken met krijt vindt ze enig en dat doet ze nog niet zo lang. Haar keuze voor dit materiaal is puur toeval. “Ik heb het gekregen van mijn kinderen. Die trokken weg naar Tsjecho-Slowakije, zo heette dat vroeger. Daar heb je zo’n ouderwetse potloden- en schrijfbenodigdhedenfabriek. En toen hebben ze voor mij dat krijt meegenomen. Het heeft nog lang geduurd voordat ik die doos heb aangesproken. Mijn tentoonstelling in Oud-Velsen is het resultaat.”

De expositie van Marcelle Hooglandt is nog tot en met 23 maart te zien in Raadhuis voor de Kunst in Oud-Velsen (Velsen-Zuid).