[Boekenweek] Drentenaar Marcelle Kleine schrijft IJmuidense thriller

“Als je komt aanrijden langs het Noordzeekanaal, beland je in een sprookje”

In het kader van de Boekenweek interviewt RTV Seaport Marcella Kleine. Onlangs kwam Schemergebied van haar uit, een psychologische thriller die zich afspeelt in IJmuiden. Behalve schrijfster is Marcella Kleine ook cliëntvertrouwenspersoon in de psychiatrie.

Ze is geboren in de Zaanstreek en verhuisde naar Velsen-Noord op haar 6e. In IJmuiden woonde ze van haar 14e tot haar 21e. Sinds een aantal jaren is ze een echte Drentenaar; daarvóór woonde ze in Velserbroek. Veel heimwee heeft ze niet naar Noord-Holland, dat wél trekt.

Schemergebied begint met de verdwijning van een schoolmeisje tijdens een examenfeest in de duinen van IJmuiden. Ze wordt niet teruggevonden. Dertig jaar later wordt de zaak gereconstrueerd. Een ex-klasgenootje, dat duidelijk meer weet en dat het meisje voor het laatst heeft gezien, wordt verdacht. Als ze bedreigd wordt, word je het verhaal in getrokken.

“Kunt u iets vertellen over de invloed die de verdwijning heeft op het klasgenootje?” “Nou ja, dat doet natuurlijk heel wat. Dat klasgenootje komt gewoon nooit meer los van het meisje, met wie ze op school absoluut geen vriendinnen was, maar die de rest van haar leven gewoon in haar poriën blijft zitten. Ze blijft er altijd mee geconfronteerd, dat raakt haar enorm. Dat is eigenlijk het diepgaande van het verhaal.”

Marcella heeft heel bewust voor IJmuiden gekozen in Schemergebied. De stad leeft, zegt ze, er is zo veel te zien: “Je hoeft maar ’s avonds langs het kanaal te komen aanrijden, langs de Hoogovens, en je belandt in een sprookje. Maar overdag word je ook blij van de stad. Er is leven, het beweegt, je hoeft maar op het kopje van de haven te gaan zitten en je kan uren kijken, geen beeld blijft hetzelfde.”

Voor mensen die een spannend verhaal, een psychologische thriller willen schrijven, heeft ze een aantal tips. Het is handig om veel te lezen en je dan telkens af te vragen: zou ik het zo ook hebben aangepakt? Gevoel is belangrijk. Als er geen gevoel in een verhaal zit, dan slaat het niet aan, dan blijft het te afstandelijk. Met een groot inlevingsvermogen in andere mensen en in personages kom je ook ver. Je moet denken: dit kan echt zo gebeuren en dit doet wat met een personage.

Een ander boek van Marcella is Schijnvertoning. Dat speelt zich af in Bennebroek, op het terrein van het oude Vogelenzang. Bij het schrijven heeft ze dankbaar gebruikgemaakt van haar eerste werkervaringen in de psychiatrie. Ellen, de hoofdpersoon in Schijnvertoning, heeft het maatschappelijk prima voor elkaar. Een nieuwe baan in een psychiatrische instelling toont haar een andere kant van de samenleving. Geleidelijk komen er scheurtjes in haar levensvisie.

“Je denkt altijd: het gaat je goed, je bent gezond; ik bedoel, je weet dat er mensen zijn met lichamelijke klachten, maar als je in de psychiatrie gaat werken, dan zie je gewoon dat je flink pech kunt hebben en dat dat iedereen kan gebeuren. Ik vond dat heel ingrijpend, ook toen ik merkte dat er mensen waren van mijn eigen leeftijd of dat er mensen zijn die vanaf hun studententijd in een instelling zitten. Terwijl ik in die tijd een gezin had gekregen en verschillende banen had gehad.”

Wim van Nimwegen